Vi liker Norge
(Wij houden van Noorwegen)
We hebben besloten om samen met onze 2 collies naar Noorwegen op vakantie te gaan. Je moet er wel wat voorover hebben om met 2 honden naar Noorwegen op vakantie te gaan: bloedproeven, de nodige inentingen en ontwormingen en uiteraard de bijbehorende nota’s van dierenarts en (Belgisch) bloedproeflaboratorium. Er is al een aanslag op ons vakantiebudget gedaan voordat we ook maar 1 stap in Noorwegen hebben gezet.
Hieronder deel 1 van de belevenissen van twee collies in Noorwegen.
Het gaat er om spannen. We komen met de boot aan in Zweden en in de verte zien we het douanekantoor. We herinneren Diamond en Flame er nog even fijntjes aan zich voorbeeldig te gedragen anders mogen ze het land niet in. De heren hebben dit goed in hun oren geknoopt want ze zitten rustig in de kofferbak van de auto te wachten op de dingen die gaan komen. We parkeren de auto op een speciale parkeerplaats en ik stap uit met de inentingsboekjes en diverse kopieën in m’n hand. Voor het geval ze moeilijk gaan doen heb ik thuis de invoerbepalingen met betrekking tot Zweden en Noorwegen van de website van de betreffende ambassades gehaald. Voor het geval dat. Met een vastberaden blik in mijn ogen maar een knoop in mijn maag en een hartslag die er wezen mag loop ik naar de douanier. Stel je voor dat de honden Zweden niet inmogen, dan kunnen we linea recta terug naar huis.
Ik spreek de man aan in het Engels maar er komt geen reactie. Dan maar in het Drents proberen en ja hoor er komt reactie. Hij vraagt mij wat ik kom doen. “Onze honden aangeven” zeg ik. Ik geef hem de inentingsboekjes en de kopieën van de stambomen. Hij laat er een nietszeggende blik over gaan en mijn hartslag stijgt nog verder. “It’s oké” zegt hij en loopt weer weg. “Maak ik me daar zo druk om” denk ik en loop terug naar de auto alwaar ik wordt opgewacht door twee vrolijk blaffende collies. Eenmaal ingestapt bemerk ik dat ik de douanier twee keer de kopie van de stamboom van Flame heb laten zien. De kopie van de stamboom van Diamond heeft hij helemaal niet gezien …..
We overnachten in een trekkershut in Zweden en reizen de volgende dag verder naar Noorwegen. Wat een indrukwekkend land! Voor ons en onze collies een waar Scandinavisch paradijs. Officieel moet je overal je hond aanlijnen maar vanwege het feit dat we geen hond (en mens) tegenkomen op onze wandelingen laten we dat maar achterwege.
We gaan een dagtocht maken naar de “Briksdalbre”. Een beroemde (helaas toeristische) gletsjer. Nietsvermoedend lopen we met Diamond en Flame naar de ingang van het bijbehorende park alwaar diverse souvenirwinkels zijn gevestigd. Opeens zijn we omringd door een buslading Japanners. “Lassie, Lassie” horen we op z’n Japans.
“Picture, picture” horen we vervolgens. Ze komen werkelijk overal vandaan: uit de souvenirwinkels, het terras en de bussen. Iedereen wil met onze 2 kerels op de foto. Ik negeer een paar kwade gezichten van obers en het meisje van de souvenirwinkel vanwege inkomstenderving. “Wat zijn het toch beroemde honden” denk ik. Zelfs tot in Japan!
Het enige vervelende is dat de Japanners alleen maar met Diamond en Flame op de foto willen en niet samen met ons.
Diamond en Flame genieten iedere dag volop van dit magnifieke land. Elke dag wordt er gewerkt aan hun conditie: berg op, berg af. Ook de, op diverse plaatsen, loslopende schapen zijn zeer interessant. Het schapenhoede instinct van Flame steekt de kop op. Hij vergeet alleen echter dat hij nog geen donkere, volwassen geblaf kan laten horen.
De schapen zijn totaal niet onder de indruk van hem maar Flame vindt het schitterend: “Live is just a endless game”.
På gensyn i leksjon 2.
(Tot ziens in deel 2)
